Муаллиф табиат манзарасини таҳлил марказига олиб чиқади. Парчада ўзига хос мазмун касб этиб, унда қаҳрамон ички дунёси, яшаш майдони ва фалсафий дунёқараши акс эттирилади. Ҳайдар образи тадрижига назар ташласак, унинг ҳаёт йўли ўзгачалиги кўзга ташланади. Бўлажак олим тўқ оилада вояга етади. Унинг отаси Отақўзи миллионер раислардан бири. Қалби фахр ва ғурурга тўла йигитча тоғаси Нормурод Шомуродовни даставвал унча тушунмайди. Кўнглига ишқ олови тушган персонаж турмуш моҳиятига кириб борган сайин домлани англай бошлайди. Аслида қаҳрамонда юзага келган эврилиш ташқи воқеликка бўлган муносабат шаклида аниқлик касб этади. Теварак-атрофда рўй бераётган ҳодисалар уни ўйлашга, фикрлашга мажбур этади. Энди у илгари фахрланиб юрган отаси боши берк кўчага кириб қолганлигини англайди. Бироқ энди тавба ва тазарруга ўрин йўқ! Муаллиф қабариқ тасвир призмасида инсон идрокини банд этган ижтимоий-руҳий муаммоларни кўндаланг қўяди. Хотиралар динамикасида қайта тикланган имконият асар лейтмотивини ташкил қилади. Адиб йўл қўйилган камчиликлар, адашишларни мантиқан аниқ тасвирлайди. Лекин баҳолашни эмас, инсон дунёқарашидаги эврилишларни кўрсатишни биринчи планга чиқаради.