Пулицер ва Нобел мукофотлари совриндори Жон Стейнбек ижтимоий ва инсоний муаммоларни моҳирлик билан ёритган ёзувчи сифатида шухрат топган. Унинг асарлари модерн дунё адабиётида муҳим ўрин эгаллайди. Стейнбек содда, аммо кескин ҳақиқатни ёритади ва ҳар доим ўқувчи қаршисига ўзига тортадиган ҳикоя билан чиқади.

Ушбу асарда мавсумий дала ишчилари ақлли Жорж Милтон билан унинг кучли, аммо ақли бироз заиф ҳамроҳи Ленне Смоллнинг ҳаётидан қисқача ҳикоя қилинади. Кичик ер сотиб олиб, оддий инсонлар каби яшаш хаёли билан завқ топадиган бу икки инсон ҳикоясида дўстлик ва бирдамлик туйғуси муҳим ўрин тутади. Стейнбек инсоний муносабатларни англатиш билан чекланмайди, балки одам боласининг табиат ва жамият билан қурадиган муносабатларини ҳам ёритиб берган.
Асарга Роберт Бурнснинг шеъридаги «Энг яхши режалар инсонлар ва сичқонларнингдир, улар ҳеч қачон амалга ошмас..» деган сатрларидан илхомланиб шундай ном берилган.